Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2008

Αλβέρτος Αϊνστάιν

Αλβέρτος Αϊνστάιν ( 1879 - 1955 )
Στέφεν Χώκινγκ, Στους ώμους γιγάντων, Τραυλός 2004
Η ζωή και το έργο του.
" Η μεγαλοφυϊα δεν αναγνωρίζεται πάντοτε αμέσως. Παρ' ότι ο Αλβέρτος Αϊνστάιν έμελλε να γίνει ο μεγαλύτερος θεωρητικός φυσικός που έζησε ποτέ, όταν ήταν μαθητής γυμνασίου στη Γερμανία, ο διευθυντής του σχολείου είπε στον πατέρα του : " Δεν θα κατορθώσει ποτέ τίποτε. " Γύρω στα είκοσι πέντε του, ο Αϊνστάιν δεν μπορούσε να βρει μια αξιοπρεπή διδακτική θέση, μονολότι είχε αποφοιτήσει από την Ομοσπονδιακή Πολυτεχνική Σχολή της Ζυρίχης ως καθηγητής μαθηματικών και φυσικής. Έτσι εγκατέλειψε την ελπίδα να καταλάβει κάποια πανεπιστημιακή θέση κι υπέβαλε αίτηση για μια μη μόνιμη θέση εργασίας στη Βέρνη. Με τη βοήθεια του πατέρα ενός συμφοιτητή του, ο Αϊνστάιν κατόρθωσε να εξασφαλίσει μια θέση δημοσίου υπαλλήλου ως ελεκτής στο Ελβετικό Γραφείο Ευρεσιτεχνιών. Εργαζόταν έξι μέρεε τη βδομάδα, κερδίζοντας 600 δολλάρια ετησίως. Έτσι κατόρθωνε να επιβιώνει καθώς παράλληλα εκπονούσε το διδακτορικό του στη φυσική στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης.
Το 1903 ο Αϊνστάιν παντρεύτηκε την σερβίδα αγαπημένη του, Μιλέβα Μάριτς, και το ζευγάρι μετακόμισε σ' ένα μικρό διαμέρισμα στη Βέρνη. Δυό χρόνια αργότερα, η Μιλέβα του χάρισε έναν γιό, τον Χάνς Άλμπερτ. Η περίοδος μετά τη γέννηση του Χάνς ήταν ίσως η πιο ευτυχισμένη εποχή στη ζωή του Αϊνστάιν. Αργότερα, οι γείτονες θυμούνται ότι έβλεπαν τον νεαρό πατέρα να σπρώχνει αφηρημένα ένα παιδικό καροτσάκι στους δρόμους της πόλης. Από καιρού εις καιρόν ο Αϊνστάιν έβγαζε μέσα από το καρότσι του μωρού ένα μπλοκάκι κι έγραφε βιαστικά σημειώσεις. Φαίνεται πιθανόν ότι το σημειωματάριο μέσα στο καροτσάκι περιείχε κάποιους από τους μαθηματικούς τύπους και τις εξισώσεις που οδήγησαν στη θεωρία της σχετικότητας και την ανάπτυξη της ατομικής βόμβας.
Στα πρώτα εκείνα χρόνια στο γραφείο ευρεσιτεχνίας, ο Αϊνστάιν περνούσε τον περισσότερο ελεύθερο χρόνο του μελετώντας θεωρητική φυσική. Τότε συνέγραψε τέσσερις πρωτοποριακές επιστημονικές πραγματείες οι οποίες προέβαλαν κάποιες από τις πιο σημαντικές ιδέες στη μακρά ιστορία της αναζήτησης που στοχεύει στην κατανόηση του σύμπαντος. Ο τρόπος θεώρησης του χώρου και του χρόνου δεν θα ήταν ποτέ ο ίδιος. Το έργο του Αϊνστάιν του εξασφάλισε το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1921 και την παγκόσμια αναγνώριση.
Καθώς ο Αϊνστάιν στοχαζόταν πάνω στη λειτουργία του σύμπαντος, είχε εκλάμψεις μιας βαθύτερης κατανόησης που δεν μπορούσε να εκφραστεί με λέξεις. " Οι σκέψεις αυτές δεν έχουν την μορφή κάποιας λεκτικής διατύπωσης, " φέρεται να είπε κάποτε ο Αϊνστάιν. " Πολύ σπάνια σκέφτομαι με λέξεις. Μια σκέψη έρχεται ξαφνικά, και μετά προσπαθώ να την εκφράσω με λόγια. "
Τελικώς ο Αϊνστάιν εγκαταστάθηκε στις Ηνωμένες πολιτείες, όπου υποστήριζε δημοσίως κινήματα όπως ο σιωνισμός και ο πυρηνικός αφοπλισμός. Διατήρησε, ωστόσο, άσβεστο το πάθος του για τη φυσική. Μέχρι το θάνατό του, το 1955, ο Αϊνστάιν εξακολούθησε να αναζητά μια θεωρία ενοποιημένου πεδίου η οποία θα συνέδεε τα φαινόμενα της βαρύτητας και του ηλεκτρομαγνητισμού σε ένα και μοναδικό σύνολο εξισώσεων. Αποτελεί φόρο τιμής στο όραμα του Αϊνστάιν το γεγονός ότι οι φυσικοί σήμερα συνεχίζουν να αναζητούν μια μεγάλη ενοποίηση της φυσικής θεωρίας. Ο Αϊνστάιν έφερε μια πραγματική επανάσταση στην επιστημονική σκέψη του εικοστού αιώνα και πέρα από αυτόν.

Ο νεαρός Αϊνστάιν.
Από το προηγούμενο βιβλίο.
Ο Αλβέρτος Αϊνστάιν γεννήθηκε στο Ούλμ, στο πρώην γερμανικό κράτος της Βιρτεμβέργης, στις 14 Μαρτίου του 1879 και μεγάλωσε στο Μόναχο. Ήταν ο μοναδικός γιός του Χέρμαν Αϊνστάιν και της Παουλίνε Κοχ. Ο πατέρας του και ο θείος του ήταν ιδιοκτήτες ηλεκτροτεχνικού εργοστασίου. Η οικογένεια του Αλβέρτου τον θεωρούσε βραδύνοα επειδή δυσκολευόταν με τη γλώσσα. ( Σήμερα πιστεύεται ότι ίσως ήταν δυσλεξικός ).
Ο Αϊνστάιν δεν τα πήγαινε καλά με το σχολείο. Δεν του άρεσε η πειθαρχία και υπέφερε από το γεγονός ότι ήταν ένα από τα λιγοστά εβραιόπουλα σ' ένα καθολικό σχολείο. Η εμπειρία αυτή του παρείσακτου θα επαναλαμβανόταν πολλές φορές στη ζωή του.
Μια από τις πρώτες αγάπες του Αϊνστάιν ήταν η επιστήμη. Θυμόταν ότι όταν ήταν πέντε περίπου ετών, ο πατέρας του του έδειξε μια πυξίδα τσέπης, κι εκείνος θαύμαζε τη βελόνα έδειχνε πάντα τον βορρά, ακόμα κι όταν η συσκευή περιστρεφόταν. Εκείνη τη στιγμή, όπως εξιστορεί ο ίδιος, ένοιωσε ότι " κάτι βαθιά κρυμμένο θα πρέπει να βρίσκεται πίσω από αυτά τα πράγματα ." Μια άλλη πρώϊμη αγάπη του ήταν η μουσική. Δεν είχε κάποια φυσική κλίση. Όταν, όμως, ύστερα από αρκετά χρόνια, αναγνώρισε την μαθηματική δομή της μουσικής, το βιολί έγινε πάθος ζωής - παρ' ότι το ταλέντο του δεν ήταν ποτέ ανάλογο του ενθουσιασμού του.
Όταν ο Αϊνστάιν ήταν δέκα ετών, η οικογένειά του τον ενέγραψε στο Λεοπόλδειο Γυμνάσιο όπου, σύμφωνα με τους βιογράφους του, ανέπτυξε μια καχυποψία απέναντι στην αυθεντία. Το γνώρισμα αυτό αποδείχθηκε χρήσιμο αργότερα, στην επιστημονική ζωή του. Πράγματι, ο σκεπτικισμός του τον διευκόλυνε ν' αμφισβητεί πολλές καθιερωμένες επιστημονικές θέσεις.
Το 1895 ο Αϊνστάιν επιχείρησε να εισαχθεί απευθείας στο Πανεπιστήμιο, χωρίς να φοιτήσει στο λύκειο, δίνοντας εισαγωγικές εξετάσεις για την Ομοσπονδιακή Πολυτεχνική Σχολή της Ζυρίχης, όπου σχεδίαζε να σπουδάσει ηλεκτρολόγος μηχανικός.
Ο ίδιος έγραφε για τις φιλοδοξίες του :
Εάν είχα την καλή τύχη να περάσω τις εξετάσεις, θα πήγαινα στη Ζυρίχη. Θα έμενα εκεί τέσσερα χρόνια για να σπουδάσω μαθηματικά και φυσική. Με φαντάζομαι να γίνομαι καθηγητής σ' αυτούς τους κλάδους των φυσικών επιστημών, επιλέγοντας το θεωρητικό μέρος τους. Ιδού οι λόγοι που με οδήγησαν σ' αυτό το σχέδιο. Πάνω απ' όλα, είναι η κλίση μου προς την αφηρημένη και μαθηματική σκέψη, και η έλλειψη φαντασίας και πρακτικής που με διακρίνει.
Ο Αϊνστάιν απέτυχε στις εξετάσεις που αφορούσαν στις ανθρωπιστικές επιστήμες και δεν έγινε δεκτός στο Πολυτεχνείο. Αντ' αυτού η οικογένειά του τον έστειλε στο Λύκειο, στο Άαραου της Ελβετίας, με την ελπίδα ότι αυτό θα του έδινε μια δεύτερη ευκαιρία να εισαχθεί στην Σχολή της Ζυρίχης. Πράγματι έτσι έγινε, κι ο Αϊνστάιν αποφοίτησε από το Πολυτεχνείο το 1900. Την ίδια εποχή ερωτεύτηκε την Μιλέβα Μάριτς, και το 1901 εκείνη γέννησε εκτός γάμου το πρώτο τους παιδί, ένα κορίτσι που το ονόμασαν Λίζερλ. Ελάχιστα είναι γνωστά με βεβαιότητ για τη Λίζερλ, φαίνεται όμως ότι είτε γεννήθηκε με αναπηρία, είτε αρρώστησε βαριά ως βρέφος. Στη συνέχεια δόθηκε για υιοθεσία, και σε ηλικία δύο ετών πέθανε. Ο Αϊνστάιν και η Μάριτς παντρεύτηκαν το 1903.

1906 : Ο Αϊνστάιν με την πρώτη του σύζυγο, Μιλέβα, και τον γιό τους, Χανς Άλμπερτ.
Από το προηγούμενο βιβλίο.
Το 1905 - η χρονιά που γεννήθηκε ο Χανς - ήταν πραγματικά θαυμαστή για τον Αϊνστάιν. Με κάποιο τρόπο κατόρθωσε ν' ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της πατρότητας και μιας εργασίας πλήρους απασχόλησης και ταυτοχρόνως να δημοσιεύει τέσσερις μνημειώδεις μελέτες. Κι όλ' αυτά, χωρίς να διαθέτει τους υλικούς πόρους που θα του παρείχε μια πανεπιστημιακή θέση.

Την άνοιξη του 1905 ο Αϊνστάιν υπέβαλε τρεις μελέτες προς δημοσίευση στο γερμανικό επιστημονικό περιοδικό Χρονικά της Φυσικής που δημοσιεύτηκαν κι οι τρεις στο 17ο τεύχος του περιοδικού. Ο ίδιος ο Αϊνστάιν χαρακτήριζε το περιεχόμενο της πρώτης μελέτης, με αντικείμενο τα κβάντα του φωτός, " πολύ επαναστατικό ". Σε αυτήν εξέταζε το φαινόμενο του κβάντου ( της θεμελιώδους μονάδας ενέργειας ) , που ανακάλυψε ο γερμανός φυσικός Μαξ Πλάνκ. Ο Αϊνστάιν εξήγησε το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο, σύμφωνα με το οποίο για κάθε ηλεκτρόνιο που εκπέμπεται, εκλύεται μια συγκεκριμένη ποσότητα ενέργειας. Πρόκειται για το κβαντικό φαινόμενο, το οποίο δηλώνει ότι η ενέργεια εκπέμπεται σε καθορισμένες ποσότητες που μπορούν να εκφραστούν μόνον ως ακέραιοι αριθμοί. Η θεωρία αυτή αποτέλεσε τη βάση για μεγάλο μέρος της κβαντομηχανικής. Ο Αϊνστάιν πρότεινε να θεωρηθεί το φως ως μια συλλογή ανεξάρτητων σωματιδίων ενέργειας, χωρίς ωστόσο, κι εδώ είναι το αξιοσημείωτο, να παραθέσει κανένα πειραματικό δεδομένο. Απλώς υποστήριξε υποθετικά την ύπαρξη αυτών των " κβάντων φωτός " για αισθητικούς λόγους.
Στη φωτογραφία, ο Αϊνστάιν την περίοδο που του απονεμήθηκε το Νόμπελ ( από το προηγούμενο βιβλίο ).
Αρχικά, οι φυσικοί δίσταζαν να υιοθετήσουν την θεωρία του Αϊνστάιν. Επρόκειτο για μια τεράστια απόκλιση από τις καθιερωμένες επιστημονικές ιδέες της εποχής, που υπερέβαινε κατά πολύ τα όσα είχε ανακαλύψει ο Μαξ Πλάνκ. Χάρη σε αυτή ακριβώς τη μελέτη, που έφερε τον τίτλο " Σχετικά με μια ευρετική άποψη για την παραγωγή και τον μετασχηματισμό του φωτός ", ο Αϊνστάιν τιμήθηκε με το Νόμπελ Φυσικής το 1921.
Στη δεύτερη μελέτη του, " Σχετικά με έναν νέο προσδιορισμό των μοριακών διαστάσεων ", την οποία έγραψε ως διδακτορική διατριβή, και την τρίτη, με τον τίτλο " Σχετικά με την απαιτούμενη από τη μοριακή - κινητική θεωρία της θερμότητας κίνηση των μικρών σωματιδίων τα οποία αιωρούνται εντός στάσιμων υγρών ", ο Αϊνστάιν πρότεινε μια μέθοδο για τον προσδιορισμό του μεγέθους και της κίνησης των ατόμων. Επίσης εξήγησε την κίνηση Μπράουν, ένα φαινόμενο που περιέγραψε ο βρετανός βοτανολόγος Ρόμπερτ Μπράουν αφού μελέτησε την ακανόνιστη κίνηση της γύρης όταν αιωρείται εντός ενός ρευστού. Ο Αϊνστάιν υποστήριξε ότι η κίνηση αυτή προκαλείται από συγκρούσεις μεταξύ ατόμων και μορίων. Την εποχή εκείνη, η ύπαρξη και μόνο των ατόμων αποτελούσε ακόμη αντικείμενο επιστημονικής διαμάχης, οπότε η σπουδαιότητα των δύο αυτών μελετών δεν ήταν δυνατόν να υποτιμηθεί. Ο Αϊνστάιν είχε επιβεβαιώσει την ατομική θεωρία της ύλης.
Στην τελευταία από τις μελέτες του 1905,
τιτλοφορούμενη " Σχετικά με την Ηλεκτροδυναμική των κινούμενων σωμάτων ", ο Αϊνστάιν παρουσίασε τη θεωρία που έγινε γνωστή ως ειδική θεωρία της σχετικότητας. Η μελέτη έχει περισσότερο τη μορφή δοκιμίου παρά επιστημονικής ανακοίνωσης. Εντελώς θεωρητική, δεν περιέχει ούτεσημειώσεις ούτε βιβλιογραφικές παραπομπές. Ο Αϊνστάιν έγραψε αυτή την πραγματεία των 9000 λέξεων σε πέντε μόλις βδομάδες. Εντούτοις, οι ιστορικοί της επιστήμης την θεωρούν εξίσου περιεκτική κι επαναστατική με τα Pricipia του Ισάκ Νεύτωνα.
.
Ο χρόνος ίσως να μην είναι σαν μία και μόνο σιδηροδρομική γραμμή που κινείται από το Α στο Β, αλλά σα μια γραμμή που σχηματίζει βρόχο ( θηλιά ) καταλήγοντας στην αφετηρία της ή που αλλάζει ριζικά κατεύθυνση.
Από το προηγούμενο βιβλίο.
Αν ο Νεύτων άλλαξε τον τρόπο που κατανοούμε την βαρύτητα, ο Αϊνστάιν έκανε το ίδιο με την αντίληψή μας για τον χρόνο και τον χώρο, μέσα από μια διαδικασία που κατόρθωσε ν' ανατρέψει την νευτώνεια θεώρηση περί χρόνου. Ο Νεύτων είχε δηλώσει ότι " ο απόλυτος, αληθής και μαθηματικός χρόνος, αφ' εαυτού και εκ φύσεως, ρέει αδιατάρακτα χωρίς συσχετισμό με οτιδήποτε εξωτερικό ." Ο Αϊνστάιν υποστήριξε ότι όλοι οι παρατηρητές πρέπει να μετρούν την ίδια ταχύτητα φωτός, ανεξάρτητα από το πόσο γρήγορα κινούνται οι ίδιοι. Επίσης θεωρούσε ότι η μάζα ενός αντικειμένου δεν είναι αμετάβλητη, αλλά ότι αλλάζει ανάλογα με την ταχύτητα του αντικειμένου. Αργότερα, αποδείχθηκε πειραματικά ότι ένα μικρό σωματίδιο ύλης, όταν επιταχύνεται ώστε να φτάσει στο 86 τοις εκατό της ταχύτητας του φωτός, έχει μάζα διπλάσια από κείνη που έχει σε κατάσταση ακινησίας.
Μια άλλη συνέπεια της σχετικότητας
είναι ότι η σχέση ανάμεσα στην ενέργεια και τη μάζα μπορεί να εκφραστεί μαθηματικά, κι αυτό ακριβώς έκανε ο Αϊνστάιν με την περίφημη εξίισωση E = mc2. Αυτός ο τύπος - ότι δηλαδή η ενέργεια ισούται με τη μάζα επί το τετράγωνο της ταχύτητας του φωτός - οδήγησε τους φυσικούς να κατανοήσουν ότι ακόμη και μικροσκοπικές ποσότητες ύλης μπορούν εν δυνάμει ν' απελευθερώσουν τεράστια ποσά ενέργειας. Επομένως, η πλήρης μετατροπή σε ενέργεια έστω και μικρού μέρους μάζας ολίγων ατόμων θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα μια γιγάντια έκρηξη. Έτσι, η λιτή εξίσωση του Αϊνστάιν οδήγησε τους επιστήμονες να εξετάσουν τις συνέπειες που θα είχε η διάσπαση του ατόμου ( πυρηνική σχάση ), και, με την παρότρυνση κάποιων κυβερνήσεων, ν' αναπτύξουν την ατομική βόμβα. Το 1909, ο Αϊνστάιν διορίστηκε καθηγητής θεωρητικής φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, και τρία χρόνια αργότερα ικανοποίησε τη φιλοδοξία του να επιστρέψει στην Ομοσπονδιακή Πολυτεχνική σχολή ως τακτικός καθηγητής. Ακολούθησαν κι άλλες περίοπτες πανεπιστημιακές και διευθυντικές θέσεις. Σε όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του, εξακολούθησε να εργάζεται πάνω στη θεωρία του για τη βαρύτητα, καθώς και πάνω στη γενική θεωρία της σχετικότητας. Όσο όμως το επαγγελματικό του κύρος ανέβαινε, τόσο έπαιρναν την κατιούσα ο γάμος κι η υγεία του. Το 1914, τη χρονιά ακριβώς που αποδέχθηκε θέση καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, ξεκίνησαν με τη Μιλέβα τις διαδικασίες του διαζυγίου. Όταν αργότερα αρρώστησε, η εξαδέλφη του Έλσα τον περιέθαλψε μέχρι που ανένηψε, και περί το 1919 παντρεύτηκαν.

1931 : Ο Αϊνστάιν και η δεύτερη συζυγός του Έλσα, με τον Τσάρλι Τσάπλιν.
Από το προηγούμενο βιβλίο.

Η αντίληψη του Αϊνστάιν για την δράση σωμάτων μεγάλης μάζας που προξενούν καμπύλωση στο χωρο - χρονικό συνεχές.
Από το προηγούμενο βιβλίο.
Ενώ το 1905 η ειδική θεωρία της σχετικότητας άλλαξε ριζικά τις απόψεις περί χρόνου και μάζας, δέκα χρόνια αργότερα, το 1915, η γενική θεωρία της σχετικότητας άλλαξε την αντίληψή μας για τον χώρο. Ο Νεύτων είχε γράψει ότι "ο απόλυτος χώρος εκ φύσεως, χωρίς συσχετισμό με οτιδήποτε εξωτερικό, παραμένει πάντοτε ίδιος κι απαράλλακτος." Ο νευτώνειος χώρος είναι ευκλείδιος, άπειρος και χωρίς όρια. Η γεωμετρική δομή του είναι εντελώς ανεξάρτητη από την φυσική ύλη που τον καταλαμβάνει. Εντός του όλα τα σώματα έλκονται βαρυτικά μεταξύ τους χωρίς αυτό να επηρεάζει με οποιονδήποτε τρόπο την δομή του χώρου. Στους αντίποδες, η γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν διακυρύσσει ότι η βαρυτική μάζα ενός σώματος όχι μόνο επιδρά επί άλλων σωμάτων, αλλά επίσης επηρεάζει τη δομή του χώρου. Εάν ένα σώμα έχει αρκετή μάζα, προκαλεί καμπύλωση του χώρου γύρω του. Σε μια τέτοια περιοχή, το φως φαίνεται να κάμπτεται.

Το βαρυτικό πεδίο ενός σώματος μεγάλης μάζας όπως ο ήλιος καμπυλώνει τη διαδρομή του φωτός ενός μακρινού αστέρα.
Από το προηγούμενο βιβλίο.
Το 1919, ο Σερ Άρθουρ Έντιγκτον αναζήτησε αποδείξεις για να ελέγξει τη γενική θεωρία. Ο Έντιγκτον οργάνωσε δύο αποστολές, μία στη Βραζιλία και μία στη δυτική Αφρική, για να παρατηρήσει το φως των αστέρων καθώς αυτό περνούσε κοντά από ένα σώμα με μεγάλη μάζα, τον ήλιο, στη διάρκεια μιας ηλιακής έκλειψης στις 29 Μαϊου. Υπό κανονικές συνθήκες, τέτοιου είδους παρατηρήσεις θα ήταν ανέφικτες, καθώς το ασθενές φως των μακρινών αστέρων θα επισκιαζόταν από το φως της ημέρας, στη διάρκεια όμως της έκλειψης το φως αυτό θα ήταν ορατό για βραχύ χρονικό διάστημα.
Τον Σεπτέμβριο, ο Αϊνστάιν έλαβε ένα τηλεγράφημα από τον Χέντρικ Λόρεντς, συνάδελφο φυσικό και στενό του φίλο. Το τηλεγράφημα έλεγε : " Έντινγκτον βρήκε αστρική μετατόπιση σε στεφάνη ηλίου, προκαταρκτικές μετρήσεις μεταξύ εννέα δεκάτων δευτερολέπτου και διπλασίου ως άνω τιμής. " Τα δεδομένα του Έντινγκτον συμφωνούσαν με την μετατόπιση που προέβλεπε η ειδική θεωρία της σχετικότητας. Οι φωτογραφίες του από τη Βραζιλία έδειχναν το φως γνωστών αστέρων σε διαφορετική θέση στον ουρανό κατά τη διάρκεια της έκλειψης απ' ότι τη νύχτα, όταν το φως δεν περνούσε κοντά από τον ήλιο. Η γενική θεωρία της σχετικότητας είχε επιβεβαιωθεί, αλλάζοντας διαπαντός την πορεία της φυσικής. Χρόνια αργότερα, όταν ένας φοιτητής του Αϊνστάιν τον ρώτησε πως θ' αντιδρούσε αν η θεωρία του είχε αποδειχθεί εσφαλμένη, εκείνος απάντησε : " Τότε θα λυπόμουν για τον Κύριο. Η θεωρία είναι σωστή. "

1930 : Ο Αϊνστάιν στο Καίμπριτζ όπου του απονεμήθηκε ένας τιμητικός τίτλος κι ο Σερ Άρθρουρ Έντινγκτον, Αστροφυσικός, εξέχων μέλος της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας που μελέτησε την εσωτερική δομή του ήλιου κι έγραψε την " Εσωτερική σύσταση των αστέρων " το 1920.
Simon Singh, Big Bang, Τραυλός 2005
Η επιβεβαίωση της γενικής σχετικότητας έκανε τον Αϊνστάιν παγκοσμίως διάσημο. Το 1921 εξελέγη μέλος της Βρετανικής Βασιλικής Εταιρείας. Τιμητικές διακρίσεις και βραβεία τον υποδεχόταν σε όλες τις πόλεις που επισκεπτόταν. Το 1927 άρχισε ν' αναπτύσσει τις θεμελιώδεις αρχές της κβαντομηχανικής σε συνεργασία με τον δανό φυσικό Νίλς Μπόρ, ενώ παράλληλα συνέχιζε να κυνηγά το όνειρο της θεωρίας του ενοποιημένου πεδίου. Τα ταξίδια του στις Ηνωμένες πολιτείες είχαν ως κατάληξη τον διορισμό του, το 1932, ως καθηγητή μαθηματικών και θεωρητικής φυσικής στο Ινστιτούτο Ανωτέρων Μελετών, στο Πρίνστον του Νιου Τζέρσεϊ.

1932 : Ο Αϊνστάιν διδάσκει στο Πρίνστον
Από το προηγούμενο βιβλίο.
Ένα χρόνο αργότερα, εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Πρίνστον, μετά την έναρξη της εκστρατείας κατά της " εβραϊκής επιστήμης " από το κυβερνών Ναζιστικό Κόμμα στη Γερμανία. Η περιουσία του Αϊνστάιν δημεύτηκε και του στέρησαν την γερμανική ιθαγένεια και τις θέσεις του στα γερμανικά πανεπιστήμια. Μέχρι τότε ο Αϊνστάιν θεωρούσε τον εαυτό του ειρηνιστή, όταν όμως ο Χίτλερ μετέτρεψε τη Γερμανία σε στρατιωτική δύναμη στην Ευρώπη, σχημάτισε την πεποίθηση ότι η χρήση βίας κατά της Γερμανίας ήταν δικαιολογημένη. Το 1939, στις παραμονές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Αϊνστάιν ανησυχούσε μήπως η Γερμανία αποκτούσε την ικανότητα να κατασκευάσει ατομική βόμβα - ένα όπλο που το είχε καταστήσει εφικτό η δική του έρευνα και για το οποίο επομένως αισθανόταν υπεύθυνος. Έστειλε τότε επιστολή στον πρόεδρο Φραγκλίνο Ντ. Ρούσβελτ προειδοποιώντας τον γι' αυτή τη πιθανότητα και προτείνοντας ν' αρχίσουν επειγόντως οι Ηνωμένες πολιτείες πυρηνική έρευνα. Η επιστολή, την οποία συνέταξε ο ο φίλος και συνάδελφός του Λίο Στσίλαρντ, έδωσε την ώθηση για την συγκρότηση του Σχεδίου Μανχάταν, που παρήγαγε τα πρώτα ατομικά όπλα στον κόσμο. Το 1944, ο Αϊνστάιν έβγαλε σε πλειστηριασμό ένα χειρόγραφο αντίτυπο της μελέτης του του 1905 για την ειδική σχετικότητα και διέθεσε τα έσοδα - έξι εκατομμύρια δολάρια - στην πολεμική προσπάθεια των Συμμάχων.
.
Δοκιμή πυρηνικής βόμβας στην ατόλη ( κοραλλιογενής σχηματισμός που περικλείει λιμνοθάλασσα και επικοινωνεί με το ανοικτό πέλαγος μέσω καναλιών ) Μπικίνι το 1954. Στο κέντρο της έκρηξης μιας ατομικής βόμβας, ο άνθρωπος μπορεί να δημιουργήσει θερμοκρασίες που ανέρχονται σε δέκα περίπου δισεκατομμύρια βαθμούς, δηλαδή συγκρίσιμες με την θερμοκρασία την οποία είχε το Σύμπαν ένα δευτερόλεπτο μετά την Μεγάλη Έκρηξη.
Στέφεν Χώκινγκ, Το χρονικό του χρόνου, Κάτοπτρο 2000
Μετά τον πόλεμο, ο Αϊνστάιν συνέχισε να εμπλέκεται σε αγώνες και ζητήματα που τον απασχολούσαν. Τον Νοέμβριο του 1952, καθώς είχε υποστηρίξει σθεναρά τον σιωνισμό επί πολλά έτη, του πρότειναν να δεχθεί την προεδρία του Ισραήλ. Εκείνος αρνήθηκε ευγενικά, λέγοντας ότι δεν ήταν κατάλληλος για το αξίωμα. Τον Απρίλιο του 1955, μόλις μια βδομάδα πριν από τον θάνατό του, ο Αϊνστάιν έγραψε επιστολή προς τον Μπέρναντ Ράσελ όπου συμφωνούσε να περιληφθεί το όνομά του σε μια διακύρηξη η οποία καλούσε όλα τα έθνη να εγκαταλείψουν τα πυρηνικά όπλα.
Ο Αϊνστάιν πέθανε από καρδιακή προσβολή
στις 18 Απριλίου 1955. Σε όλη τη ζωή του επιζητούσε να κατανοήσει τα μυστήρια του Σύμπαντος στηριζόμενος στη σκέψη μάλλον παρά στις αισθήσεις του. " Η αλήθεια ενός θεωρήματος ", είπε κάποτε, " βρίσκεται στο μυαλό σου, όχι στα μάτια σου. "
Πηγή στοιχείων : Στέφεν Χώκινγκ, Στους ώμους γιγάντων, Τραυλός 2004 και το βιβλίο που ήδη αναφέρθηκε.