Τετάρτη 11 Ιουνίου 2008

Η διπλή έλικα

Η διπλή έλικα
Ο James Watson ( αριστερά ) κι ο Francis Crick με το μοντέλο τους για το DNA. Σύμφωνα με τον Max Perutz, το 1953 ήταν το annus mirabilis. Στέφθηκε η βασίλισσα, κατακτήθηκε το Έβερεστ, λύθηκε το πρόβλημα του DNA.
Το δεσοξυριβονουκλεϊνικό οξύ ( DNA ) είναι το σημαντικότερο μόριο στην εποχή μας. Αυτό οφείλεται σε μια ανακάλυψη κλειδί : τη δομή και το σχήμα του DNA.
Η γνώση της δομής ενός μορίου, δεν οδηγεί πάντοτε στην κατανόηση του τρόπου λειτουργίας του, στην περίπτωση όμως του DNA αυτό ισχύει. Ο James Watson, ( 1928 ) ένας νεαρός αμερικανός έφτασε στο Καίμπριτζ της Αγγλίας το 1951 κι άρχισε να ερευνά τη δομή του DNA σε συνεργασία με τον Francis Crick ( 1916 ) , έναν Βρετανό μεταπτυχιακό φοιτητή. Το αντικείμενο της έρευνας ήταν πολύ επίκαιρο, αφού μόλις πρόσφατα είχε αποδειχτεί ότι το DNA ήταν το μόριο - φορέας της βιολογικής κληρονομιάς.
Οι Watson και Crick συμπέραναν τη δομή του DNA χρησιμοποιώντας μια χημική ένδειξη και τη μέθοδο περίθλασης ακτίνων Χ. Το DNA είναι πολύ μικρό ώστε να μπορεί να παρατηρηθεί ευθέως με το μικροσκόπιο και η περίθλαση ακτίνων Χ είναι ένας έμμεσος τρόπος να μελετούνται πολύ μικρές οντότητες. Η χημική ένδειξη προήλθε από έναν κανόνα που είχε παρατηρηθεί από τον Erwin Chargaff. Το DNA περιέχει τέσσερα στοιχειώδη είδη μονάδων, που συμβολίζονται με τα γράμματα Α, T, C και G.
Ο Chargaff είχε ανακαλύψει ότι η ποσότητα του C ισούται με αυτή του G και η ποσότητα του Α ισούται με αυτήν του Τ. Αυτό έδωσε στους Watson και Crick την ιδέα ότι το DNA αποτελείται από δύο περιελιγμένα νήματα με τα G του ενός νήματος να είναι συνδεδεμένα με τα Τ. Η μέθοδος περίθλασης ακτίνων Χ έδειξε ότι τα νήματα έχουν ελικοειδή μορφή : το DNA είναι μια διπλή έλικα.
Η δομή, την οποία οι Watson και Crick ανακοίνωσαν στο περιοδικό Nature το 1953, υπέδειξε αμέσως τον τρόπο με τον οποίο ενδεχομένως αναπαράγεται ( ξετυλίγουμε τα νήματα και το καθένα απ’ αυτά χρησιμοποιείται ως πρότυπο για την παραγωγή ενός άλλου πανομοιότυπου ) και τον τρόπο κατά τον οποίο μπορούσε ν’ αποθηκεύει τις βιολογικές πληροφορίες ( η ακολουθία των γραμμάτων Α, T, C και G δημιουργεί έναν κώδικα ) . Κατά την επόμενη δεκαετία οι βιολόγοι “ έσπασαν ” τον κώδικα κι έθεσαν τις βάσεις για τη σύγχρονη μοριακή γενετική.
Πηγή στοιχείων : Το βιβλίο των επιστημών, Αλεξάνδρεια 2005.

Δεν υπάρχουν σχόλια: